FOUNTAIN FEST: The Festival of Femxle Pleasure – Een ode aan zusterschap en kunstzinnig genot

Die ochtend reis ik solo per trein van Nederland naar Antwerpen, genietend van een buitengewoon mooie winterdag. Op weg van Antwerpen Centraal naar het festival beland ik op een markt, waar ik, in de stralende zon, nog even een portie verse kibbeling bij de
Vlaamse Oesterbar meepak.

De tweede editie van Fountain Fest vindt plaats bij Kavka Oudaan, op slechts een paar minuten lopen vanaf de markt. Als ik naar  binnen loop, word ik hartelijk ontvangen door Anna met een omhelzing alsof we elkaar al jaren kennen. Enthousiast neemt ze me mee en leidt ze me rond, het is nog rustig en onderweg stelt ze me, in het Engels, aan iedereen voor.
Al snel voel ik me verwelkomd in een bad van internationale sisterhood. De locatie, Kavka Oudaan, straalt een huiselijke sfeer uit. In meerdere intieme zalen kun je terecht en voelt het al snel alsof je bij de meiden thuis bent. Kussentjes op de vloer, een divers publiek van jong volwassenen tot oud, queer en zelfs mannen – iedereen is welkom, zolang je nieuwsgierig bent en elkaar respecteert.

De eerste activiteit waar ik aan deel neem is een Hoop Dance Workshop, geleid door de sprankelende Rachaila Isenia uit Amsterdam in de 'Kavka Club'. Ik trek overbodige kledingstukken uit, leg mijn tas neer en stap in één van de verspreid liggende hoepels. De
workshop begint rustig, met een nadruk op het verkennen en leren kennen van de hoelahoep. Terwijl ik mijn ogen sluit, laat ik me meevoeren door mijn gedachten naar mijn kindertijd, toen ik vaak met de hoelahoep speelde. Stap voor stap bouwt Rachaila het vertrouwen op, en al snel krijg ik de beweging onder de knie. Het dragen van een hoep verandert de manier
waarop ik dans; het creëert duidelijk mijn persoonlijke ruimte. Onder de aanstekelijke reggae beats dansen we met de hoeps, wat resulteert in een speelse en gemoedelijke sfeer.

Podcasts
Deze tweede editie van Fountain Fest omarmt de viering van verschillen en het belang van verbinding met vrouwelijkheid in al haar vormen. Het festival heeft tal van kunstenaars op het programma staan die zich verhouden tot het thema vrouwelijk genot en sisterhood. In de huiskamer van Kavka gaan drie sprekers aan de slag met vragen als "Wat kom je tegen als vrouw in het vrouw-zijn?”, "Wat is vrouwelijkheid?" en "Wat betekent het om transvrouw te zijn?". Liesbeth Gijsel auteur van Fuck de Menopauze, Sarah Ahannach professor in het microbioom van vrouwen en mede-oprichter van Isala, en inspirator en transvrouw Ianna Yaleeza Achthoven delen in openhartige gesprekken vanuit hun eigen ervaringen.

Samira Azabar van BOEH! (Baas Over Eigen Hoofd!), een feministische en antiracistische actiegroep die het recht verdedigt om een hoofddoek te dragen, is gastvrouw en interviewt de dames.

Na een persoonlijke uitnodiging van Ianna, die ik in haar zenuwen samen met één van haar sisters ontmoet vlak voordat ze aan tafel plaatsneemt, besluit ik deel te nemen aan de live-podcast voor haar verhaal. Met een openhartig gesprek over haar reis als transvrouw sluit Ianna Yaleeza Achthoven (she/her/hers) het podcast-programma van de dag af. Vijf jaar geleden verhuisde ze van Suriname naar België. Haar aanpassing als transvrouw in Suriname verliep niet zonder uitdagingen. Ondanks het respect van haar familie belandde ze in het trans-sekswerkerscircuit als peer counselor. Na haar verhuizing naar België kwam ze via verschillende connecties in contact met steeds meer sisters, waardoor ze een hechte band vormde met de queer gemeenschap. Inspiratie en joy zijn nu haar belangrijkste waarden en met haar grote elegantie, sprankelende lach en bos met krullen belichaamt ze dat met heel
haar wezen.Voor Ianna vertegenwoordigt sisterhood veel meer dan alleen een groep vrouwen; het staat symbool voor de band en solidariteit binnen de queer familie waar ze deel van uitmaakt.

Ditch Dance
Na afloop van de podcasts worden we verzocht om voor de ingang van ‘de Kavka club’ te verzamelen voor een volgend hoogtepunt: de solo dansperformance Ditch Dance van de Zweedse Ella-My Blomdahl, geregisseerd door sound-designer Dimitra Sofroniou. Ella-My
Quincey Holtkamp begint haar performance op het podium, door de speakers horen we een vrouw in een onderzoekend monoloog ondersteund door elektronische beats met folklorische invloeden. Haar bewegingen worden losser, steeds meer lijkt ze de controle te verliezen en lijkt het haar niets meer uit te maken. Dan lijkt ze zichzelf in het publiek te laten vallen, maar vangt zichzelf nog net op. Ze betreedt het publiek en creëert een intieme setting, omringd door toeschouwers. Verlicht door een felle spotlight beweegt haar lichaam van extase naar kalmte en weer terug. Dichtbij komen interactie met de toeschouwer, het publiek kan haar zelfs aanraken, voelbaar is haar hartslag. Op de grond projecteert zich een moeras waar ze op blijft dansen en versmelt met de muziek. In haar uitdagende dans, met alleen een topje aan en de gulp van haar broek open alsof ze uit haar pantser wil breken, dwingt Ella ons na te denken over percepties van kaders, lichamen, genderfluïditeit, identiteit, vastzitten en los breken.

Short-docu selectie
Tegen de avond strijk ik neer op de kussens in de ‘Rehearsal Room'. De comfy sfeer in de verduisterde ruimte voelt al snel als een warme woonkamer. Filmmakers Camila Kater en het duo Nancy Kwon & Nicole Gornley tonen er hun korte documentaires Carne en Daughters of the Sea. Raw, rare, medium rare en well done, in Carne delen respectievelijk vijf vrouwen hun intieme en persoonlijke ervaringen in relatie tot hun lichaam door de jaren heen. De film werd wereldwijd met meer dan 95 awards geprezen.

Daughters of the sea, treft een Zuid-Koreaanse vrouw Jaeyoun die worstelt met een zware depressie. Als ze terugkeert naar haar geboorte eiland Marado, zoekt ze haar tantes en nichtjes op die deel uitmaken van een hechte familie duikgroep genaamd Haenyeo. De documentaire toont een rustige montage van fragmenten van het leven van de Zuid-Koreaanse Jaeyoun: het opgroeien in de haven, het vertrek naar de stad om als eerste te van de familie te gaan studeren, haar eerste baan bij een grote bank, haar  kwetsbaarheid als depressieve moeder en echtgenote. We zien hoe Jaeyoun, tot haar grote verrassing, via het duiken verbinding ervaart met de zee en de sisterhood van de Haenyeo-groep, en weer in contact komt met haarzelf.

Open-mic: The Sisterhood Manifesto
Na het eten verplaatsen we ons naar de ‘Kavka bar’ waar de Open Mic van vanavond begint met presentatie door schrijver Emerald Liu, lid van schrijverscollectief Hyster X, die vandaag de schrijfworkshop The Sisterhood Manifesto gaf in de ‘Polyvalente Room’. Emerald warmt het publiek op door verschillende vrouwen te vragen naar hun sisterhood ervaringen. Na enkele openhartige woorden verspreidt de liefde zich al gauw door de ruimte en nemen verschillende cursisten hun plaats op het podium in. De expliciete voordracht door spoken word artiest Tess van Deynse over de clitoris springt er ver bovenuit. Tess, ook lid van Hyster X, die de voorbije jaren enkele gesmaakte spoken word performances deed, geeft nu via een expliciet spel met woorden uiting aan de ontdekking van de clitoris en ervaring van het vrouwelijk orgasme. Kreunend en zuchtend spat ze op het podium en neemt ons mee in de trance van haar artistieke orgasme. Daarna blijft het even stil. Alsof we allemaal even moeten bijkomen van het klaarkomen. Emerald, sluit de Open Mic af door het woord te geven aan Anna, waarna een liefdevol dankwoord volgt van de ClitChicks.

De avond wordt afgesloten met een sterk verbonden sfeer, een geopende bar, een concert van Morane Miangue gevolgd door de zonnige en funky deuntjes van de jonge DJ iNESS die de dansvloer vult met vreugde en vrijheid.

Fountain Fest bewees zich niet alleen als een festival voor vrouwelijk genot, maar ook als een platform voor open gesprekken, artistieke expressie en het vieren van sisterhood. Deze tweede editie was een ode aan de diversiteit van vrouwelijkheid en een uitnodiging om samen de grenzen van artistieke en maatschappelijke conventies te verkennen. De ClitChicks hebben met Fountain Fest een sprankelend kunstwerk geschapen dat niet alleen de zintuigen prikkelt, maar ook de geest opent voor een diepgaande reflectie op vrouwelijkheid in al haar facetten.

Quincey Holtkamp