In Memoriam

Hoewel hier terechtkomen uiteraard geen ambitie op zich mag zijn, eren wij op deze plek graag onze medestanders die van ons heengegaan zijn. Hier vind je mensen die zich vrijwillig en onbaatzuchtig voor het Vermeylenfonds inzetten en die hetzij door hun inzet, hetzij door hun persoonlijkheid - of vaker nog door beide - ons nauw aan het hart liggen en een leegte laten.

Andree Desmet

Brugge, 5 juli 2021 
Getuigenis Vermeylenfonds

Geachte genodigden, vrienden, en jij Jacques in het bijzonder,

Het bericht van het heengaan van Andrée kwam als een donderslag. Op het DAK - secretariaat van het Vermeylenfonds - kwam het hard aan. 
Andrée Desmet - sinds 1990 lid en sterkhouder van het Vermeylenfonds Brugge - heeft, samen met jou Jacques, gestaag de afdeling Brugge uitgebouwd, sturing en richting gegeven. En van Vermeylenfonds Brugge een voorbeeld gemaakt van wat een lokale afdeling vermag en kan doen. Jullie legden de dwarsliggers en de sporen voor de trein van het progressief sociaal-cultureel werk dat het fonds voor Vlaanderen wil zijn. Voor een werking die verbindend en ondersteunend werkt.

Eerst in het onderwijs, dan in de stadbibliotheek van Brugge -waar Andrée verantwoordelijk was voor de non-fiction- heeft zij haar professioneel leven gewijd aan wetenschap, wijsheid, maar ook ten volle gezocht naar en genoten van de schoonheid en de kracht van de literatuur en de kunsten, cultuur in de brede zin. Ik denk en hoop dat ik vanwege het Vermeylenfonds haar met niets beter kan eren dan met een stukje poëzie, een gedicht dat zo schreef je me Jacques, voor haar zou kunnen geschreven zijn :

Wanneer de lente komt...
Wanneer de lente komt
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar.
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
Ik voel een enorme vreugde
Bij de gedachte dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is
Als ik wist dat ik morgen zou sterven
En het was overmorgen lente,
Zou ik tevreden sterven, omdat het overmorgen lente was.
Als dat haar tijd is, wanneer dan zou ze moeten komen tenzij op haar tijd?
Ik houd ervan dat alles werkelijk is en alles zoals het moet zijn;
Daar houd ik van, omdat het zo zou wezen ook als ik er niet van hield.
Daarom, als ik nu sterf, sterf ik tevreden,
Want alles is werkelijk en alles is zoals het moet zijn.
Men mag Latijn prevelen boven mijn kist, indien men wil.
Indien men wil, mag men rondom dansen en zingen.
Ik heb geen voorkeur voor wanneer ik toch geen voorkeur meer kan hebben
Dat wat zal zijn, wanneer het zijn zal, zal het zijn dat wat het is.

(07-11-1915)

© Fernando Pessoa
Uit: Onverzamelde gedichten/De Hoeder van de Kudden

Arbeiderspers 2003
Vertaling August Willemsen


Adieu Andrée, het ga je goed in de lange tocht naar het sterrenstof, en dank, echte bedankt voor wat je hebt gedaan en betekend voor het Vermeylenfonds, en de zovele mensen rondom u, hier verenigd.

Willem Debeuckelaere