Tarik Fraihi: N-VA mag dan wel de verkiezingen hebben verloren, ze willen de onderhandelingen winnen met ultrarechtse akkoorden.
De verkiezingen zijn voorbij. Om haar verlies te camoufleren is de N-VA zich gaan associëren met het VB door snel met hen een reeks onderhandelingsgesprekken aan te knopen. Het is ook een gewiekste zet om de cursor op het politiek beeldscherm heel rechts te plaatsen en om het besturingssysteem volgens haar eigen nationalistische syntaxis te programmeren. De paringsdans tussen de N-VA en het VB is niet zo onschuldig. N-VA mag dan wel de verkiezingen hebben verloren, ze willen de onderhandelingen winnen met ultrarechtse akkoorden. Het proces waarbij steeds meer democratische en sociale verworvenheden worden afgebroken, zal dan in een versneld tempo worden uitgevoerd.
Monddood
De eerste aanvallen tegen het Verdrag van de Rechten van de Mens en de Conventie van Genève werden de vorige legislatuur al ingezet. Er waren pogingen om het stakingsrecht in te perken en om kritische middenveldorganisaties als Vluchtelingenwerk monddood te maken. In naam van het eigen volk zal in de komende jaren aan de rechten en vrijheden van alle Vlamingen geknabbeld worden. Daarom is het behouden van een cordon sanitair, het beschermen van de democratie en het louter verdedigen van verworven rechten en vrijheden, vandaag niet voldoende en allesbehalve links.
Evenmin zal het volstaan om met de N-VA in een coalitie te stappen. Een progressieve of linkse partij zal in zo’n regering slechts de rol kunnen opnemen van een sukkelende anesthesist die telkens faalt om de pijn van rechtse hervormingen weg te nemen. Zij die denken dat het volstaat om binnen de huidige machtsverhoudingen het beste uit de onderhandelingen te slepen, weten domweg niet meer hoe met ideologie en politieke strijd om te gaan. Tegenover het schaamteloze samenwerkingsverband tussen N-VA en VB (Forza Flandria) mag niet de zoektocht naar een consensus, maar moet het benadrukken van de dissensus de kern zijn van het progressief politieke handelen.
Vergrootglas/telescoop
De vraag is of linkse partijen klaar zijn om de strijd aan te gaan tegen de gebundelde krachten op uiterst rechts waarbij men een verregaand eng nationalistisch project koppelt aan een neoliberaal marktbeleid? De oplossing ligt echter in het zoeken naar een geloofwaardig alternatief. Dat kan alleen als we opnieuw systemisch denken. Durven de systeemfouten eruit halen in plaats van enkel technische beleidsingrepen in de marge nastreven. En bij excessen zelfs anti-systemisch durven denken. De uitbuiting van Aarde en arbeid daadwerkelijk een halt toeroepen. Onze verbeelding gebruiken en op zoek gaan naar nieuwe evenwichten tussen markt, staat en de nog uit te bouwen ‘commons’. Afstappen van de noties kiezers- en aanbodpartijen, connecties versterken met basisbewegingen, de organisatorische en inhoudelijke cohesie versterken, terug tussen de mensen staan en over de progressieve partijgrenzen heen samenwerken in plaats van eindeloos in een competitiemodus rondjes draaien. Niet enkel het vergrootglas, maar ook de telescoop hanteren. En vooral veel leren van fouten uit het verleden. De loop van de geschiedenis is immers een zich steeds herhalende variatie van hetzelfde.